De vakantiefoto’s winnen het toch niet van de olieverf
Leonie volgt de Vakopleiding Realistische Schildertechnieken en zit nu in het tweede leerjaar. Om de week volgt zij een lesdag.
In het tweede jaar staat het creëren van de ilussie en stofuitdrukking centraal. Zo wordt er een stilleven compositie gemaakt en deze in een tromp l’ oeil uitgewerkt in acrylverf en olieverf.
In gesprek met Leonie door Rob Koolwijk
Boulevard Magenta is een nest voor vogels van heel verschillende, kleurminnende pluimages. Daar kom ik steeds meer achter. Na mijn 2e interview maar ook door mijn eigen ervaring met twee leergangen Iconen Schilderen.
Er zijn leerlingen die kunnen, als ze maar even een vrij ogenblik hebben, het penseel niet met rust laten.
Maar de vrouw, die ik nu interview, verzuchtte tijdens ons gesprek:
,,Soms denk ik wel eens, ga ik nu schilderen of doe ik eerst de vakantiefoto’s”.
Zit ik er dan ver naast, schilderen is niet zo zeer een passie van je?
,,Schilderen is voor mij geen passie die in mijn dagelijks leven een aparte plaats inneemt. Het is wel een hobby die mij na aan het hart ligt. Maar ik ben niet iemand die elk vrij ogenblik benut om mijn penselen op te pakken. Ik moet er toch voldoende tijd voor vrij kunnen maken. Maar als ik die tijd heb, dan gaan de vakantiefoto’s nooit voor hoor!
Dan wint het schilderen! Zo sterk is die drang wel”.
Wat maakt het schilderen dan wel zo belangrijk voor je?
,,Met het schilderen kom ik er steeds weer achter dat ik meer kan dan ik van mijzelf dacht.
Ik begin aan een opdracht en dan ontstaat er een beeld op het doek en dan ben ik vaak verbaasd dat het zo goed gelukt is. Ik had dan niet gedacht dat ik dat zou kunnen!
Het is voor mij een fijne hobby die mij zelfvertrouwen geeft”.
Waar ligt voor jou de start van jouw schildersactiviteiten?
,,Ik ben op mijn 18e begonnen met een schriftelijke cursus tekenen. Je stuurt je huiswerk in en je krijgt na een tijdje je werk terug met een opmerking als goed, matig, voldoende of iets dergelijks. Daar kan je thuis dan niet zo veel mee.
De afstand is groot. Schriftelijke begeleiding of uitleg, maar geen persoonlijk contact.”
Ben je toen meteen met aan andere cursus begonnen?
,,Nee, ik kreeg het heel druk met mijn werk en met mijn gezin. Maar nu mijn beide kinderen ouder zijn geworden heb ik weer meer tijd gekregen voor andere activiteiten.
Ongeveer een jaar of vier geleden ben ik gestart met een cursus acrylschilderen. Ik kwam echter in een grote groep terecht, met als gevolg minder begeleiding. Na drie jaar was ik toe aan een andere uitdaging.”
Toen kwam de Boulevard Magenta op je pad.
,,In de Gelderse pers (Leonie woont in Rheden) had ik enkele berichten over de Boulevard Magenta gelezen. Deze trokken mijn aandacht en ik heb mij via hun website verder georiënteerd over de mogelijkheden. Die bleken er volop te zijn.
In eerste aanleg had ik gekozen voor de leergang Oude Meesters. Toen ik echter zag dat er ook een vakopleiding Realistisch Schilderen werd aangeboden was mijn keuze gauw gemaakt.
Ik zit nu in het 2e jaar en zoals ik er nu over denk rond straks ik de vakopleiding af met het 3e jaar.”
Voldoet de Boulevard Magenta beter dan de acrylcursus aan je verwachtingen?
“De lessen hebben een andere insteek. Het schilderen bij de Boulevard Magenta bevalt mij heel goed. Je werkt in een kleine groep. Er is ruim tijd en aandacht voor instructie en begeleiding. Zo krijg je de techniek van het schilderen met olieverf goed onder de knie.”
Leonie laat als voorbeeld van haar kunnen een werkstuk uit het 1e jaar zien, een geitje.
“Dat bedoel ik met wat ik eerder zei. Ik wist vooraf niet dat me dat zo goed zou lukken.”
We zetten ons gesprek voort in het grote klaslokaal om gelijktijdig een paar foto’s te kunnen maken. Tijdens het poseren geeft Leonie er blijk van niet alleen een kundig maar ook een uiterst serieuze leerling te zijn.
Zij vertelt: ,,Na het eerste jaar kregen wij van Marjan een ,,literatuurlijst” op van aan te bevelen boeken om te lezen. Daar zaten een paar beste dikke pillen tussen. Ik heb de zomer er maar voor gebruikt om mij daarin te verdiepen.”
Ook het Hekje in het weiland en de Bizon zijn stukken uit het eerste jaar waar ze met tevredenheid op terugkijkt.
Chapeau voor zoveel inzet. Dan heb je als interviewer ook meteen wel je laatste vraag gesteld.
Leonie, dank voor je medewerking aan dit interview. Ik vond het een plezierig gesprek.
Ik schat in dat je jezelf nog vaak zal verbazen over wat je allemaal nog gaat en kunt creëren op het schildersdoek.
