Facebook, 5 juni 2020. ,,Gisteren weer geschilderd in Laag-Soeren! Zo fijn!!! Dit keer de eerste opzet van De Uil van Jan Mankes; een heel andere manier van 1e laag schilderen; weghalen van verflaag om de uil ,,te voorschijn te laten komen’’. Alweer zin in volgende week!’’
Margriet Boonstra (*1966) een echte Friezin, geboren in Hardegarijp, opgegroeid in de Friese hoofdstad Leeuwarden samen met haar ouders, broer en 3 zussen. Toen ze voor haar eerste baan in Enschede terecht kwam zocht ze regelmatig een telefooncel op om maar even Fries te kunnen praten met het thuisfront.
Zij is streng gereformeerd opgevoed en ging op zondag naar de kerk, liefst twee keer.
Daar is zij niet meer van, maar de psalmen e.d. zitten nog wel in haar hoofd en ze kan ze zo meegalmen als ze er zin heeft
Margriet is getrouwd en heeft 3 kinderen van 21, 24 en 26 jaar.
Margriet zit in de 1e-jaars opleiding Realistisch Schilderen en we spreken op een bloedhete middag, de les zit er net op.
Zij is zo blij dat de school weer open is, de 30 graden buiten maakt haar niets uit. Binnen is het ook redelijk warm.
,,Een dagje helemaal voor mezelf. Rust in mijn hoofd, een heerlijke uitlaatklep!”
Het is al de derde keer dat zij een hele dag is komen schilderen sinds de opening op 4 juni.
Margriet straalt een enorme positiviteit uit naar de school.
Zij schilderde 6 jaar lang op de dinsdagavond bij de Volksuniversiteit Zevenaar. Het was er gezellig en ze leerde er e.e.a. over schilderen met olieverf, maar ze zocht toch wat meer uitdaging en wilde leren!
Het internet bracht haar naar een Open Dag bij BM.
Werken met ei-tempera trok haar niet zo aan, daar vond zij zichzelf te ongeduldig voor, waardoor ,,schilderen naar de oude meesters” afviel. Ze wilde meteen aan de slag met de olieverf…
,,Mensen die aan een bloemenschilderij van b.v. Sparnaay werken dat is niks voor mij.
Normaal gesproken was ik 3 a 4 dagen bezig met een portret en dan moest het portret klaar zijn. Hier leer ik anders schilderen met olieverf. Ik leer veel technieken en kan het schilderwerk verfijnen. Weet meer wat ik doe en kan doen. Geweldig toch!
De Bizon, het geitje maar ook het opzetten en uitwerken van een wolkenpartij geeft me een heerlijk gevoel. Nu ik met de De Uil van Jan Mankes bezig ben, leer ik weer een nieuwe manier van opzetten en werken met laag over laag. Thuis kan ik eraan verder werken.
Niet afgelopen periode, de coronatijd zal ik maar zeggen, want toen werd het een beetje druk met man thuis en kinderen veel, de jongste twee maanden, over de vloer.
Maar iedereen is weer aan het werk en als het leeg is in huis kan ik heerlijk schilderen.
Ik heb gelukkig een eigen kamer met schildersezel.
Dit jaar zijn we begonnen met een landschap met hekje; ik kreeg hem in een prachtige lijst cadeau voor sinterklaas en hij hangt al aan de muur in de kamer.
Heel mooi, ik ben er trots op!
Ik zoek zelf graag naar foto’s met mooie mensenkoppen die ik dan schilder, daar wil ik graag in verder. Een uitdrukking of een schaduw en lichtinval vind ik mooi en boeiend.
Ik kijk uit naar het 2e jaar, het leren schilderen van plooien b.v. Portret van een man met rode tulband van Jan van Eijck uit 1433, maar ook een trompe d’oeil.
Dat lijkt me nu een hele uitdaging; het schilderen van alle soorten materialen als metaal, glas, huid of stof en dan zo realistisch mogelijk.
Het is zo fijn hier, ik leer zoveel. Ik wou dat ik de school eerder had gevonden.’’
Hoe lang schilder je al?
,,Ik heb eigenlijk mijn hele leven graag getekend.
Mijn vader was waterbouwkundig tekenaar en na zijn pensionering is hij met mijn moeder gaan schilderen. Hij was kleurenblind maar had oog voor verhoudingen en compositie, m’n moeder vulde de kleuren aan en had meer oog voor sfeer. Ze vulden elkaar mooi aan.
Op de middelbare school heb ik 4 jaar tekenen gehad, niet de laatste jaren want het was geen eindexamenvak.
Bij mijn opleiding HBO-Jeugd welzijnswerk (nu SPH) zaten ook creatieve vakken, daar werd ik enthousiast van.
Toen we in Zevenaar kwamen wonen heb ik nog een paar jaar cursus portret- en modeltekenen gedaan en aquarel schilderen, maar dat stopte toen ik zelfstandig ondernemer werd.
Mijn oudste zus is zeer creatief en schildert ook graag, maar ook m’n andere oudere zus is begonnen met schilderen en vindt het leuk.”
Hoe gaat het vandaag de dag?
,,De kinderen zijn weer terug op hun eigen plek; vooral ben ik blij dat onze jongste dochter die een verstandelijke beperking heeft, weer terug is in het gezinshuis. Ze was afgelopen tijd erg angstig en durfde alleen bij ons te zijn. Nu is ze weer blij bij de groep jongelui en ze pakt de draad weer op, ook op de dagbesteding bij de kinderboerderij Horsterpark.
Dat geeft ons weer ruimte
Luc, mijn man, en ik gaan graag samen een kijkje nemen in een museum; Museum More is een favoriet met Carel Willink, Wim Schuhmacher en Jan Mankes.
Ik heb niet de behoefte om deze schilders te kopiëren.
Portretten hebben mijn voorkeur, maar De bomenrij van Jan Mankes uit 1915 is ook prachtig, zo sprookjesachtig.
Dan ben ik wel benieuwd hoe hij dit voor elkaar kreeg.
Laatst waren we in Nunspeet en hebben daar een prachtige tentoonstelling van Arthur Briët, 1867-1939, De Rembrandt van de Veluwe gezien.
Heel mooi.’’
Wat doe je voor de kost?
,,Ik heb 10 jaar op een kleuterdagverblijf gewerkt, toen ben ik de gastouderschap ingerold bij Humanitas; nu heb ik een eigen gastouderbureau als franchisenemer.
Gastouderopvang is een mooie vorm van opvang voor ouders die beiden werken of studeren. Ouders hebben sinds 2005 vrije keus: KDV of Goo.
Gastouderopvang is kleinschalig en kindgericht, waardoor ook voor kinderen die wat meer aandacht nodig hebben of ondersteuning een plekje te vinden is.
Bemiddelen is mij op het lijf geschreven. Zoeken naar de juiste match maar ook mensen nader tot elkaar brengen.
Kinderen blijven boeien en hoe hun ontwikkeling verloopt en wat je als (gast)ouder kan betekenen voor een kind in het bieden van een veilige, vertrouwde basis en daarnaast uitdagen en prikkelen van de nieuwsgierigheid.
Tijdens de corona is het heel erg druk geweest.
De overheid wilde dat mensen met een cruciaal beroep hun kinderen kwijt konden en alle gastouders kregen sowieso een compensatie.
Ik zat hele dagen achter de p.c. om dingen te regelen. Daar werd ik moe van en had het nodig om pauze te nemen en naar buiten te trekken.
Soms blijf ik te veel hangen in m’n werk omdat er altijd nog wel iets te doen is.
Twee jaar geleden waren we in Indonesië en hebben daar de aardbeving op Lombok meegemaakt.
We hadden een grote angst voor een tsunami en zijn midden in de nacht de berg opgeklommen op blote voeten. Je kunt je niet voorstellen wat er daar gebeurde.
Er zijn meer dan 500 mensen omgekomen, 77.000 huizen verwoest en bijna 400.000 mensen raakten dakloos.
Heel gek, maar sindsdien wilde het full-time werken niet meer: het hoofd werkte niet meer mee. Zoveel bezig zijn met m’n onderneming lukt niet en wil ik ook niet meer.
Ik probeer nu om de dag te werken en dat is goed. Het schilderen is een soort therapie, een modus waarin ik rust vind en m’n hoofd leeg kan maken.”
Heb je nog andere hobby’s?
,,Sinds de coronacrisis uitbrak heb ik het wandelen ontdekt.
Ik woon in Zevenaar en het gebied rondom is prachtig: het Rijnstrangengebied. Weg van de wegen maar middenin de natuur. We wandelen wat af op de zgn. Klompenpaden.
Ik lees ook graag een goed boek: wegdromen in een roman over mensen, relaties en persoonlijke groei of loutering. Bv Stoner van John Williams. Vleugelslag, Vergeef me of Walvisverdriet” van Wally Lamb. De geheugenloper van MacDonald ook een prachtige roman. De fotoboeken van Before they pass away van Jimmy Nelson of Lost van Markus Mauthe met geweldige portret foto’s… mmmm genieten!
Ooit kwam ik pas in vakanties aan een goed boek toe maar dat lukt nu ook weer beter; pas nog Het jaar dat Shizo Kamakuri verdween van Franco Faggiani gelezen. Prachtig!
Daarnaast hou ik van muziek luisteren en dans ik ook graag.
Thuis heb ik ook veelal een lekker muziekje op tijdens het schilderen, de gouwe ouwe hits.
De tuin met alle mooie bloemen en kleuren maken me momenteel ook blij; ik knip om de dag een paar bloeiende bloemen en zet ze binnen op de vaas: zo genieten!
Het leven is er om te genieten van de mooie dingen en zoeken naar hetgeen je blij maakt.
Ik ben heel blij dat de schilderopleiding van BM op mijn pad gekomen is en alles wat ik hier opdoe en ervaar en leer.
Schilderen is zo’n hemelse en heerlijke bezigheid. Iets creëren op het doek beetje bij beetje vormen naar jouw eigen idee en zo de wereld een beetje mooier maken…”
Wil je meer weten over het werk dat Margriet bij ViaViela doet?
Klik dan hier.