Marli Koelink voor haar twee laatste schilderijen die ze bij BM heeft gemaakt. Links Juno van Rembrandt, maar met haar eigen gezicht er in geschilderd. Rechts een mooi kommetje dat ze ooit in een Parijse etalage zag liggen en door het raam fotografeerde
Marli Koelink (*1952) woont sinds 6 jaar in Wijk bij Duurstede en daar heeft zij de luxe van een eigen schilderruimte.
Zij schildert niet ,,zo maar’’ een schilderij, er moet een verbinding zijn.
Een kleinkind, een jurkje dat zij uit haar eigen trouwjurk heeft gemaakt.
Een dochter vroeg eens of ze haar knuffel wilde verstellen.
Die was inmiddels zo versleten, dat ze het spannender vond om hem na te schilderen.
Nu 10 jaar verder is die bijna tot op de draad versleten.
Een herinnering hangt aan de muur
Hoe kwam je bij BM terecht?
,,In een Kunstkrant van vorig jaar zag ik bij toeval een advertentie van BM.
Toevallig was de dag daarop ook een open dag.
Daar ben ik direct naar toe gegaan en heb me opgegeven voor de cursus Realistisch schilderen.
Ik heb niet een bepaald doel voor ogen met deze cursus.
Eigenlijk wil ik alle ins en outs van het schilderen met olieverf goed leren.”
In het derde jaar komt het thema ,,exposeren” aan de orde.
Hoewel ze nog moeite heeft om een schilderij te verkopen, is ze zeker geïnteresseerd in het verloop van een expositie.
Marli had al meer geschilderd.
Tien jaar op de Volksuniversiteit te Utrecht, maar dat was meer voor de gezelligheid.
In 2009 is ze daarmee gestart
Het waren ongeveer 30 lessen van drie uur in één cursusjaar, waar gewerkt werd met olieverf en met eigen opdracht.
De interesse groeide uit en het gevoel om er veel meer mee te doen werd intenser.
Vanaf 2016 nam zij 25 lessen in portretschilderen bij Sylvia van Opstall, die twee keer meedeed bij Sterren op het doek.
Dat was bij Job Cohen en Robert ten Brink.
Job Cohen koos haar schilderij.
Bij haar heeft Marli goed met acryl leren schilderen.
,,De luxe bij BM dat je afdrukken krijgt op ware grootte om na te schilderen heb ik daar nooit gehad.
Je moest van een kleine afbeelding zelf een vergroting maken, zelf moest je alles doorberekenen.
Er werd ’s avonds les gegeven en we waren maar met zijn drieën.
Het atelier was gevestigd in Culemborg op het industriecentrum.
‘s Avonds laat terugrijden in het pikkedonker om op tijd de pont terug naar Wijk bij Duurstede te halen, ging me tegenstaan.
Ik was wel zo fanatiek dat ik in die periode wel 15 portretten heb gemaakt.”
Ooit begon Marli met het schilderen van grote schilderijen in acryl.
Het effect met acryl en kwast werd niet bereikt, zodat ze overging op schilderen met haar handen.
Bij portretschilderen werd gewerkt met acryl.
Door deze ervaring maakt ze nu schilderijen van zowel acryl als olieverf waar het verschil van beide soorten verf niet te zien is.
Boeketten, losse bloemen en portretten zijn wel haar onderwerpen.
,,Ik heb ook mijn man geschilderd en die hangt nu aan de muur.
Juno van Rembrandt vind ik een mooi portret, maar wat vind ik er nu zo mooi aan?
Juno is gekleed op een wijze die geheel niet bij me past dus ik dacht ik schilder haar met mijn portret erin én met alles erop en eraan waar ik nooit in zou lopen.”
De dochter van een vriendin van Marli overleed enige jaren terug onverwacht.
Tijdens een gesprek tussen hen werd duidelijk dat de vriendin eigenlijk geen goede foto van haar dochter bezat.
Haar vriendin verzamelde verschillende foto’s van haar dochter en Marli maakte uit deze mix een schilderij.
Haar vriendin werd door dit schilderij verbluft
,,Het was haar helemaal terwijl ik haar dochter in vele jaren niet meer had gezien.
Ze liet een dochtertje van 4 jaar achter, want ze was op haar 30e al weduwe geworden.
Zij is geadopteerd door haar zus, die bij het zien van het schilderij de wens had om met haar overleden zus geschilderd te worden.
Ook dat is een succes geworden én een leermoment.
Wat is het belangrijk om te schilderen met een mooi afbeelding of goede scherpe foto met goede lichtinval.”
Hoe ben je tot schilderen gekomen?
,,Mijn moeder heeft vroeger geschilderd en getekend en regelmatig zei ze tegen mij: ,Ga toch tekenen of schilderen’.
Dat stimuleerde mij niet, ik kreeg daar als kind een zekere aversie tegen.
Toen mijn moeder overleed in 2003, liet ze me wat geld na waarop ik besloot daar ter ere van haar een schilderij van te kopen.
Dat werd een schilderij van Anneke Elshorst.
En toen het schilderij eenmaal aan de muur hing dacht ik dat moet ik toch ook kunnen.
Zij was mijn stimulans om echt te gaan schilderen en tijdens een expositie heeft ze dat beschreven bij het signeren van haar fotoboek vol prachtige schilderijen.”
Welke schilders bewonder je?
,,Poen de Wijs (1948-2014) maakte prachtige schilderijen.
Hij heeft les gegeven aan Meg den Hartog, ook zij maakt heel mooi werk.
Realistisch, dromerig, en in acryl.
Anneke Elshorst, uiteraard.
Ik heb drie schilderijen van haar.
Aldemaro Bardelli (1934-2010), fantastisch.
Hem ontdekte ik op de Kunstbeurs Realisme in Amsterdam in 2015.
Hij maakte hele grote schilderijen van vrouwen waar veel emotie van uit gaat.
De Duitse Marlis Albrecht (1956), zij werkt ook met stof, draadjes wol in de haren waarbij je je afvraagt is het nou geschilderd of is het echt?
Ik hoor helaas weinig meer van haar…
Evert Thielen, mooi maar teveel.
Je ziet aan zijn schilderijen dat ie er niet mee kan ophouden.
Een van zijn schilderijen sprak mij erg aan, Beschermengel.
Een tweeling, de een schijnt door in de ander.
Ik heb een eeneiige tweeling gekregen, meisjes, waarvan er 1 bij de geboorte is gestorven.
Onlangs zei ik tegen onze dochter, dat ik haar met haar overleden zus ga schilderen.
Uiteraard met het schilderij van Thielen in mijn achterhoofd.
Dit is ook een van de redenen waarom ik bij BM ben komen schilderen.
Ik heb al foto’s van mijn dochter gemaakt.’’
Evert Thielen, Beschermvogel.
Andere hobby’s?
,,Piano en accordeon spelen.
Toen ik 50 was heb ik een tweedehands accordeon gekregen en les genomen.
De inspiratie voor de accordeon kwam door de film Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain.
Wat een prachtig geluid kwam er uit die accordeon.
Ik ben nu bezig met het instuderen van een muziekstuk van Ludovico Einaudi.
Prachtige muziek, maar wel saai om te oefenen.
Het is fantastisch om van die muziek een lig-concert mee te maken.
Jeroen van Veen speelt zijn muziek op markante locaties in Nederland.
Van mijn eerste salaris heb ik een tweedehands piano gekocht.
Van mijn allerlaatste salaris heb ik hem ingeruild voor een nieuwere tweedehands. .
Ik heb een studie voor klinisch chemisch analiste gedaan.
Na 6 jaar werken kwamen de kinderen.
Er was destijds geen kinderopvang en fulltime werken dat ging niet meer.
Daarop heb ik 10 jaar voor onze 4 kinderen gezorgd en toen de jongste 1 jaar was, heb ik de draad weer opgepakt en ben ik weer gaan werken als analiste, bijna 30 jaar in het Diakonessen ziekenhuis in Utrecht en bij het huisartsenlaboratorium Saltro.
Toen ik bijna 63 was ben ik gestopt.
Ik heb ook nog een aantal jaren een handvaardigheidsopleiding bij Artibus in Utrecht gedaan. .
Wandkleden maken, weven, spinnen.
Thuis heb ik een aantal keren een cursus gegeven in het maken van Waldorf-poppen.
In die tijd werd veel meer gebreid en was het maken van kinderkleding vrij gewoon.”
Lezen?
,,Onlangs heb ik De zeven zussen-reeks van Lucinda Riley gelezen.
Vier generaties geschiedenis, heel boeiend.
Behalve thrillers boeien mij realistische boeken.
Er is zoveel te lezen en zoveel schrijvers boeien mij.
Wat hebben veel nabestaanden prachtige boeken geschreven over de vreselijke tijden die zij in de wereldoorlogen hebben meegemaakt.
Wat zijn velen heldhaftig geweest.
Soms lees ik een boek voor de zoveelste keer.”
Hoe beleef je deze coronatijd?
,,De eerste 2 maanden hebben we alles afgezegd en niemand gezien en eigenlijk vond ik dat helemaal niet zo erg.
Ik heb geen ouders meer en de kinderen gaan goed.
Drie zijn er zzp’er en die redden zich prima.
Daar hoef ik me geen zorgen over te maken en bovenal ze zijn gezond.
De 4 kleinkinderen heb ik wat minder gezien.
Af en toe wat mensen geholpen kortom eigenlijk hadden we helemaal geen zorgen.
Samen hebben we vele uren doorgebracht in onderhoud van onze tuin en er is veel geruimd in huis.
Mijn man kocht recent een high speed pedullac, dus ik ook.
Zo lekker, hij kan 45 km per uur maar dat hoef ik niet per se, 30 km is een fijne snelheid bij fietsen op de dijk!
Ben ik fanatiek dan moet ik inwendig wel gniffelen bij het inhalen van een wielrenner.
Nu overdrijf ik wel, want die wielrenners rijden echt hard.
Ik kom nooit moe thuis, heerlijk.
In 2014 had ik ook al zo’n snelle Zwitserse fiets gekocht, maar die kreeg ik niet verzekerd als high speed.
Hij moest qua snelheid teruggebracht worden tot 25 km en die snelheid mistte ik wel een beetje.
Coronatijdperk betekent eigenlijk voor mij heerlijk fietsen.’’
