December 2018
Annemarie Maenen (*1981) had zich eigenlijk nooit voor iconen geïnteresseerd, totdat zij tijdens een zomervakantie in Rusland in 2010 de Verkondigingskathedraal op het Kremlin in Moskou binnenwandelde.
Ze was zeer onder de indruk van de van onder tot boven beschilderde en met iconen behangen kerk en hoe alles straalde in het licht.
Hoe de mensen ermee omgingen, de iconen vasthielden, kusten, knielden en ervoor bidden raakte haar.
Op dat moment dacht ze ,,hier wil ik iets mee’’.
Gedurende de rest van de vakantie bezocht ze nog heel veel andere kerken en musea waar iconen hingen.
Terug in Nederland, Den Haag, nam zij contact op met Martin Mandeliev een Bulgaarse iconenschilder, om les te nemen.
Hoewel ze nog nooit eerder geschilderd had, was het geen bezwaar om te beginnen en in het voorjaar van 2011 ging zij van start.
Inmiddels heeft ze bij de cursussen van Martin vijf iconen gemaakt, waaronder een feestdagenicoon met 29 kleine afbeeldingen, die bij haar ouders thuis boven de piano hangt.
Na een aantal jaar wilde Annemarie wel meer dan de vrijblijvendheid van het schilderen bij Martin Mandaliev, waar ieder op zijn of haar eigen niveau schildert en er eigenlijk geen saamhorigheid of klassikale les gevolgd wordt.
Via de facebookpagina van het Iconenmuseum in Kampen kwam ze terecht bij Boulevard Magenta, School voor Ambacht & Kunst en bezocht al snel een open dag.
En nu zit ze in het 2e jaar van de Vakopleiding Iconen Schilders.
,,Ik vind het heerlijk om klassikaal les te krijgen en echt bij het begin te beginnen, om bij wijze van spreken te leren hoe je een penseel moet vasthouden.
Het belangrijkste dat ik geleerd heb hier is, behalve het hebben van geduld, het schilderen van gezichten; de voorgaande jaren maakte ik mijn iconen met hele kleine gezichtjes, juist om hiermee niet geconfronteerd te worden, ik vond het te moeilijk.
Twee stipjes voor de ogen, een streepje voor de mond en wat wit op de wangen.
Klaar!
Maar daar kom je bij Boulevard Magenta natuurlijk niet mee weg.
Het maken van zachte gezichten, het laten overlopen van de kleuren, dat te leren is geweldig.”
De deesis Annemarie.
Dit wordt de volgende engel van Annemarie, 50 x 25 cm.
Annemarie woont in Utrecht en komt gewoonlijk met de trein naar Laag Soeren.
Vorig jaar heeft ze met haar man een huis gekocht in Utrecht.
Haar belangrijkste voorwaarde was wel dat zij een eigen kamer zou krijgen, om daar rustig iconen te kunnen gaan schilderen, want dat is sinds vorig jaar misschien wel haar grootste passie.
Ze denkt er nu al voorzichtig aan om na haar VIS-opleiding de cursus Vergulden te gaan volgen.
,,Ik word zo enthousiast van het vergulden dat ik het liefst rondjes zou willen lopen met mijn handen in de lucht, maar dat mag vanwege de luchtstroming en het tere bladgoud uiteraard niet.
Thuis besteed ik minimaal 8 a 10 uur per week aan het schilderen en niet alleen van iconen.
Ik ben ook een groot bewonderaar van Sandro Botticelli (1445-1510), vooral omdat hij ook met eitempera werkte en Caravaggio (1571-1610).
Van Botticelli maakte ik onlangs de Madonna del Magnificat op een houten plankje van 30 cm doorsnede.
De echte is 1,20 meter.
De Madonna del Magnificat van Botticelli.
Nu ben ik bezig met zijn Simonetta Vespucci na te schilderen als cadeau voor mijn moeder.
Simonetta Vespucci
Mijn man heeft niets met iconen, maar de werken die ik nagemaakt heb van Botticelli vindt hij wel mooi.
Hij is vooral blij dat ik hierin mijn ei kwijt kan en hij ziet me echt stralen als iets gelukt is.”
En hoe zit het met het museumbezoek?
,,Ik ga te weinig, wel ben ik vaak naar Kampen geweest en inmiddels ook twee keer naar het iconenmuseum in Recklinghausen.
Het Catharijneconvent en het Groninger Museum bezoek ik regelmatig en uiteraard het Rijksmuseum en de Hermitage, wat op loopafstand is van mijn werk bij de UvA in hartje Amsterdam.
Overigens vind ik ook het vroege werk van de Italiaan Giorgio de Chirico (1888-1978) geweldig.
Ze was zeer onder de indruk van de van onder tot boven beschilderde en met iconen behangen kerk en hoe alles straalde in het licht.
Hoe de mensen ermee omgingen, de iconen vasthielden, kusten, knielden en ervoor bidden raakte haar.
Op dat moment dacht ze ,,hier wil ik iets mee’’.
Gedurende de rest van de vakantie bezocht ze nog heel veel andere kerken en musea waar iconen hingen.
Terug in Nederland, Den Haag, nam zij contact op met Martin Mandeliev een Bulgaarse iconenschilder, om les te nemen.
Hoewel ze nog nooit eerder geschilderd had, was het geen bezwaar om te beginnen en in het voorjaar van 2011 ging zij van start.
Inmiddels heeft ze bij de cursussen van Martin vijf iconen gemaakt, waaronder een feestdagenicoon met 29 kleine afbeeldingen, die bij haar ouders thuis boven de piano hangt.
Na een aantal jaar wilde Annemarie wel meer dan de vrijblijvendheid van het schilderen bij Martin Mandaliev, waar ieder op zijn of haar eigen niveau schildert en er eigenlijk geen saamhorigheid of klassikale les gevolgd wordt.
Via de facebookpagina van het Iconenmuseum in Kampen kwam ze terecht bij Boulevard Magenta, School voor Ambacht & Kunst en bezocht al snel een open dag.
En nu zit ze in het 2e jaar van de Vakopleiding Iconen Schilders.
,,Ik vind het heerlijk om klassikaal les te krijgen en echt bij het begin te beginnen, om bij wijze van spreken te leren hoe je een penseel moet vasthouden.
Het belangrijkste dat ik geleerd heb hier is, behalve het hebben van geduld, het schilderen van gezichten; de voorgaande jaren maakte ik mijn iconen met hele kleine gezichtjes, juist om hiermee niet geconfronteerd te worden, ik vond het te moeilijk.
Twee stipjes voor de ogen, een streepje voor de mond en wat wit op de wangen.
Klaar!
Maar daar kom je bij Boulevard Magenta natuurlijk niet mee weg.
Het maken van zachte gezichten, het laten overlopen van de kleuren, dat te leren is geweldig.”
De deesis Annemarie.
Dit wordt de volgende engel van Annemarie, 50 x 25 cm.
Annemarie woont in Utrecht en komt gewoonlijk met de trein naar Laag Soeren.
Vorig jaar heeft ze met haar man een huis gekocht in Utrecht.
Haar belangrijkste voorwaarde was wel dat zij een eigen kamer zou krijgen, om daar rustig iconen te kunnen gaan schilderen, want dat is sinds vorig jaar misschien wel haar grootste passie.
Ze denkt er nu al voorzichtig aan om na haar VIS-opleiding de cursus Vergulden te gaan volgen.
,,Ik word zo enthousiast van het vergulden dat ik het liefst rondjes zou willen lopen met mijn handen in de lucht, maar dat mag vanwege de luchtstroming en het tere bladgoud uiteraard niet.
Thuis besteed ik minimaal 8 a 10 uur per week aan het schilderen en niet alleen van iconen.
Ik ben ook een groot bewonderaar van Sandro Botticelli (1445-1510), vooral omdat hij ook met eitempera werkte en Caravaggio (1571-1610).
Van Botticelli maakte ik onlangs de Madonna del Magnificat op een houten plankje van 30 cm doorsnede.
De echte is 1,20 meter.
De Madonna del Magnificat van Botticelli.
Nu ben ik bezig met zijn Simonetta Vespucci na te schilderen als cadeau voor mijn moeder.
Simonetta Vespucci
Mijn man heeft niets met iconen, maar de werken die ik nagemaakt heb van Botticelli vindt hij wel mooi.
Hij is vooral blij dat ik hierin mijn ei kwijt kan en hij ziet me echt stralen als iets gelukt is.”
En hoe zit het met het museumbezoek?
,,Ik ga te weinig, wel ben ik vaak naar Kampen geweest en inmiddels ook twee keer naar het iconenmuseum in Recklinghausen.
Het Catharijneconvent en het Groninger Museum bezoek ik regelmatig en uiteraard het Rijksmuseum en de Hermitage, wat op loopafstand is van mijn werk bij de UvA in hartje Amsterdam.
Overigens vind ik ook het vroege werk van de Italiaan Giorgio de Chirico (1888-1978) geweldig.
Simpele, kleurige pleinen met dreigende, melancholische lange schaduwen.
Die ga ik ook ooit naschilderen. Als ik tijd heb en geen andere projecten…’’
Wat doe je in het dagelijks leven, Annemarie?
,,Ik heb in Utrecht bij boekhandel Broese gewerkt van 2007 t/m 2014 en waar ik nu en dan nog wel eens boeken inpak rond Sinterklaas en Kerstmis.
Sinds december 2014 werk ik 4 dagen bij de UvA in Amsterdam als secretaresse bij de opleiding Kunstgeschiedenis.
Ik vind het ontzettend leuk en ik leer heel veel van collega’s.
En het doet me heel goed als ze me een compliment geven over mijn geschilder.
Door de vier dagen werk heb ik gelukkig tijd genoeg om iconen te schilderen.”
Een vriendin van me is gepromoveerd op de Meesters van Zweder, een groep manuscriptverluchters uit Culemborg en zij doet nu onderzoek naar het gebedenboek van Maria van Gelre (waar nu de tentoonstelling in Nijmegen over te zien is).
Ze wees me in mei op een schilderwedstrijd, behorende bij het Gebroeders Van Limburg festival in Nijmegen en al grappend werd het een serieus project, waar ik met het werk ‘De Brug’ de publieksprijs gewonnen heb!
Met tempera heb ik een manuscript in de stijl van de Gebroeders Van Limburg nagemaakt, met allerlei moderne elementen.
Aan de linkerkant is een miniatuur met de herkenbare blauwe kleur die de gebroeders ook veel gebruikten én de boog.
Aan de rechterkant is een gedicht in het Nijmeegs over Nijmegen geschreven, voorzien van een mooie initiaal.
Het werk is 24 bij 30 centimeter en gaat naar mijn schoonouders, die het een mooi werk vinden.
De Brug
Het ergste of grappigste is dat een van mijn katten er overheen gekotst heeft, net nadat ik me ingeschreven had voor de wedstrijd…
Gelukkig had ik vakantie en had ik genoeg tijd om een en ander te restaureren, maar ik durfde het niet te vertellen tegen de organisatie.’’
Andere hobby’s, Annemarie?
,,Hoeveel tijd heb je?
Ik speel harp, niet op hoog niveau, maar wel vol enthousiasme.
Ik heb vrouwen achter de harp altijd heel mooi gevonden, lang haar, prachtige gewaden.
En dat wilde ik ook!
Ik was 26, woonde op mezelf in Gouda en besloot de muziekschool een berichtje te sturen dat ik graag harp wilde leren spelen en dat ik geen enkele ervaring had en geen noten kon lezen.
,Kom maar een keertje langs voor een proefles’ was het antwoord en ik heb nog steeds om de week les.
Momenteel studeer ik wat kerstliedjes in.
Ik treed niet op hoor, ik heb dat drie keer gedaan bij een voorspeelavond van de muziekschool.
Afschuwelijk!
Philip Glass en Ludovico Einaudi spreken mij erg aan, minimal componisten, en dat is op mijn niveau best te doen.
Soms spelen mijn moeder en ik samen, zij op de piano en ik op de harp. Gezellig!”
Lees je?
,,Ik ben een alleslezer.
En omdat ik automatisch lid ben van de universiteitsbibliotheek staat de hele wereldliteratuur tot mijn beschikking, fantastisch.
Moderne Italiaanse schrijvers hebben momenteel mijn voorkeur: Paolo Giordano, Sandro Veronesi, Alessandro Barrico.
Maar het mooiste boek is voor mij De ontdekking van de hemel door Harry Mulisch.
Dit boek heb ik zeker al vier keer gelezen.
En boeken over kunst en iconen natuurlijk.’’
Andere hobby’s?
,,Ik borduur graag, hoewel dit momenteel op een laag pitje staat.
Gewoon simpele kruissteekpatronen.
En ik ben een gamer: ik speel heel graag de computerspellenserie The Legend of Zelda.
Als je me ziet lopen met een gekke legging of vest met bepaalde patronen of logo’s: geheid dat het uit die computergames komt.
Ik heb het logo stiekem verwerkt in de plank die we dit jaar bij VIS gebruiken om te leren vergulden.
En ik mag graag naar concerten gaan.
Mijn muzieksmaak is heel breed.
Ik heb geen verstand van klassieke muziek, maar ik word er wel heel gelukkig van.
Vivaldi, Mozart, Brahms, een vriendin sleept me daar naar toe, schitterend.
Ik ben ook vroeger enkele malen naar de opera gegaan met mijn ouders.
Ik krijg nog steeds kippenvel van het Slavenkoor uit Nabucco.
Maar ook moderne pop- en rockmuziek vind ik tof: Take That en de Backstreet Boys ga ik binnenkort bezoeken.
En, houd je vast, Rammstein.
In juli ga ik naar twee bands die ik al heel lang op mijn verlanglijst heb staan: Bon Jovi en Def Leppard.
En vanavond ga ik naar Divna Llubojevic, een Servische zangeres, in Den Haag.
Maar de jaren 80 hardrock heeft toch echt mijn voorkeur.”
Annemarie houdt o.a. haar schilderprojecten bij op instagram.