Magenta…. de niet-bestaande kleur die we toch zien. Hoe dan?!?
De kleur Magenta staat bekend om de prachtige intensiteit. Het heeft ook een rijke geschiedenis als kleurstof en pigment. Maar Magenta bevindt zich niet echt in het lichtspectrum. Dat roept de vraag op: hoe kunnen we het dan toch zien? Het begrijpen van de wetenschap achter de zichtbaarheid van Magenta zit ‘m in de manier waarop wij licht waarnemen.
Rood en violet bevinden zich aan beide uiteinden van het kleurenspectrum. Wetenschappers hebben geleerd dat wanneer het menselijk brein rode en violette golven ziet, het een nieuwe kleur bedenkt – halverwege tussen de twee kleuren. Aan Magenta wordt geen golflengte toegeschreven, omdat het in werkelijkheid een brug is tussen rood en violet. In plaats daarvan combineren onze hersenen deze twee uitersten om het gat in het spectrum op te vullen, waardoor Magenta ontstaat.
Magenta is een fenomeen dat de aangeboren neiging van onze hersenen illustreert om kleur te begrijpen. Dus de volgende keer dat u een tube (Quinacridone) Magenta gebruikt, of de roodviolette tinten ervan over een canvas ziet spatten, onthoud dan dat de kleur die u ziet in feite een constructie van uw geest is.
De oorsprong van de kleurstof Magenta
De kleurstof Magenta behoort tot de familie van anilinekleurstoffen. Dit komt van het Spaanse woord voor indigo, ‘anil’. Anilinekleurstoffen werden ontdekt door de kleurstof te destilleren in de natuurlijke plantaardige indigo. Het potentieel van synthetische kleurstoffen leidde tot een wereldwijde zoektocht naar welke kleuren mogelijk waren, en wetenschappers begonnen te experimenteren met het testen van verbindingen in allerlei combinaties. Britse en Franse bedrijven raceten tegen elkaar om levendig gekleurde commerciële synthetische kleurstoffen te maken. Als resultaat van dit streven werd Magenta voor het eerst geproduceerd in 1859. De naam herdacht de Italiaans-Franse overwinning in de Slag bij Magenta.
Winsor & Newton waren de eersten die in 1958 het synthetische pigment Quinacridone Magenta voor kunstenaars maakten. Dit was een aanzienlijke vooruitgang, aangezien chinacridonpigmenten sterk en toch transparant zijn. Ze variëren van geel tot oranje en van rood tot violet, zijn krachtig en extreem lichtecht (Quinacridone Magenta heeft een A-waarde voor duurzaamheid). Als gevolg hiervan worden ze vaak gebruikt in de industrie.
Aanvankelijk was Magenta een elitaire, dure kleur die gereserveerd was voor de rijken en het leger. Maar de populariteit ervan verspreidde zich vrij snel in de samenleving. Terwijl het publiek schreeuwde om toegang tot prachtig gekleurde stoffen voor zichzelf, werden anilines betaalbaarder en kwam er een hele reeks kleuren voort uit experimenten in fabrieken in Frankrijk en Groot-Brittannië.
Inmiddels is Magenta een onmisbare kleur in het spectrum en mogen we onze school Boulevard Magenta een onmisbare speler noemen in het Nederlandse Ambachtelijke Kunstonderwijs!
Ook weten wat je met transparante kleuren kunt? En hoe je systematisch het mooiste uit je verven haalt?
Onze Masterclass Kleuren Mengen starten het hele jaar door. Schrijf je hier in.