De binnenkomst van Els van den Berg (*1963) bij BM is klassiek.
Zij zocht op internet een schilderschool die les gaf op de manier waarop er in de 17e eeuw werd geschilderd en zij vond dus Boulevard Magenta.
Na een bezoek was er geen enkele twijfel: ,,Hier ga ik dit leren schilderen.’’
De sfeer, de schilderijen en Marjan spraken haar erg aan.
Zij voelde direct een klik.
De eerste herinnering die Els aan schilderen heeft dateert van heel vroeger.
Zij moet 2,5 jaar zijn geweest en had een papje gemaakt van een boterham met hagelslag en daarmee de rozen van de stoffen bekleding van het bankstel met haar vingertje vol geschilderd. Een straf kan zij zich niet herinneren wel dat ze daarna behangboeken kreeg die ze helemaal voltekende.
Juffrouw Langeveld in de eerste klas van de lagere school heeft een grote invloed op haar gehad.
De juf gaf haar een keer een pakje nieuwe viltstiften waar ze heel blij mee was.
Bij het dictee moesten ze tussen de lijntjes schrijven en Els kwam er achter dat iedere zin drie keer gezegd werd.
Zij probeerde altijd de zin direct op te schrijven zodat ze tijd overhield om in de kantlijn te gaan tekenen en dat vond de juf goed.
,,Ik herinner me toen mijn vader op zaterdag boodschappen ging doen in Enschede hij mij en mij zusje afzette bij een zgn. ,creatief huis’.
Verf en papier werd daar in een centrifuge gedaan waarna er prachtig werk uitkwam.
Je kon daar schilderen en werken met papier maché.
Later mocht ik met mijn eerste schilderezeltje in de doka van mijn vader werken.
Niemand mocht daar komen: ik opeens wel!
Ik kreeg van mijn ouders plakkaatverf.
Het klopte niet, die geur.
Ik wilde olieverf, maar kon dat niet onder woorden brengen.
Op de middelbare school kwam het vak tekenen helaas op de laatste plaats en ook had ik het idee dat de tekenleraar mij niets kon leren…
Tot ik een Engelse leraar kreeg, Tjebbe Laeyendekker, die mij liet zien hoe je een bol 3D kon tekenen.
Dat vond ik zo fijn.
Toen ik ongeveer 16 was werd kreeg ik van mijn vader een LOI schriftelijke modeltekencursus.
Mijn modellen waren pvc buizen en zinken teiltjes en mijn verbeelding.
Ook daar kreeg ik weinig feed back wat beter zou kunnen, het was altijd goed.
Eerste stilleven door Els met Online lessen
Ik ben vanaf de 6e klas in Duitsland naar school gegaan.
Dat kwam omdat mijn vader bij de luchtmacht zat en regelmatig overgeplaatst werd.
Ik zat altijd tussen de militairen.
De dokter en de tandarts waren militairen.
Na de 3e klas havo/vwo ben kwam ik op het Duitse gymnasium terecht en daar kreeg ik een docente waarbij ik eindelijk interessante en goed teken- en schilderles kreeg.
En kunstgeschiedenis.
Zij is nu mijn beste vriendin.
Na de middelbare school volgde ik een grafische opleiding, in Mannheim ook in Duitsland.
En mijn eerste werkervaring was daar ook weer, op een reclamebureau.
Werk van Els w.o. een servies dat door haar werd geïllustreerd.
Later kwam ik in Doetinchem terecht bij Elsevier, later Reed Business.
Als vormgever heb ik illustraties gemaakt voor het vakblad Het Schaap, daarna mocht ik als hoofd vormgever/art-director voor het blad Buiten aan de slag.
Ook daar mocht ik illustraties voor maken bij het tuinpraatje van Romke van de Kaa.
Toen het blad Landleven werd aangekocht werd de redactie Buiten boventallig.
Ik besloot daarop een onderwijsbevoegdheid te gaan halen, in Arnhem bij Artez.
Volwassen konden dit daar binnen 2 i.p.v. 4 jaar doen.
Vrijwel gelijktijdig kon ik in Ede, onbevoegd les gaan geven op een middelbare school.
Dat kon omdat iemand op die school een sabbatical van een jaar nam.
Daar stond ik dus twee weken voordat mijn studie begon voor brugklassers, 2e en 3e jaars.
Dat water was fris!
Na een dat jaar ben ik ik ook nog les gaan geven in Nijmegen.
Moeilijke tijden dus: naast mijn gezin twee banen, een studie en een scriptie, achteraf gezien teveel, maar ik heb het wel gered.
Ik geef nu Kunst Algemeen zeg maar kunstgeschiedenis, culturele algemene vorming, tekenen en textiele werkvormen
Ik werk nog steeds met veel plezier op die school in Nijmegen met 800 leerlingen en ik vind dat de leerlingen stralende sterretjes in hun ogen hebben.
Met hele fijne collega’s.
Op vrijdagmiddag na schooltijd geef ik een door de school gefaciliteerde schilderles op mijn tekenatelier, momenteel met 10 leerlingen, kinderen van de brugklas t/m het 4e jaar.
Superleuk.
Vrij werk van Els.
Ik doe nu bij BM Vorst 2 de realistische technieken en ik word hier erg gretig van.
En heel gek ik krijg hier ook een gevoel van haast bij, ik wil dit allemaal zo snel mogelijk opzuigen.
Dit wilde ik altijd al leren.
Wat ik hier leer probeerde ik vroeger intuïtief, maar nu weet ik hoe het kan en krijg ik er grip op; ik kan het benoemen.
Alles komt nu bij elkaar.
Ik krijg nu de voeding voor mijn ziel 😉.
Mijn favoriete schilders? Rembrandt, Helmantel en Erkin maken prachtige schilderijen.
Ze stralen zo’n rust uit.
Het ware, het goede en het schone vind ik bij hen.
Vroege tekende ik wel een dooie muis, mijn omgeving vond dat best vreemd en bij Mankes kom ik dit ook weer tegen en dan denk ik dat het toch niet zo raar was dat ik dit vroeger ook tekende.
Twee jaar geleden hebben wij op onze boerderij brand gehad met veel bluswaterschade.
Het gevolg is dat de meeste van mijn schilderijen en tekeningen nu helemaal gebubbeld zijn van het bluswater.
Mijn mappen en schilderijen stonden met hun voeten in 5 cm zwart water…
Deze brand en het Project Rembrandt dat toen op de t.v. was maakte iets in mij los.
Ik wilde iets prettigs voor mij zelf doen: nu eindelijk echt leren schilderen en zo kwam ik hier terecht.
Ik ben nu bezig met De Uil van Mankes en ik verheug me op het Spiegelei van Sparnaay.
Ik kan niet wachten.
Als ik nu in quarantaine zou moeten en ik zou niet ziek zijn dan zou ik 10 dagen gaan schilderen.
Thuis schilder ik de opdrachten die bij de cursus horen.
Ik schilder zodra ik maar even kan, mijn sociale leven staat nu op een laag pitje ook mede dankzij corona.
Op zondag ga ik eerst sporten en de rest van de dag schilder ik.
Dinsdags ben ik altijd vrij van school: schilderen.
Op maandagmiddag heb ik wat lesuren ingeleverd om te schilderen.
Ook zeil ik heel graag.
Een paar jaar geleden heb ik nog een maand op de Atlantische Oceaan gezeild.
Met de Bark Europa ben ik van de Azoren naar Stavanger en van Stavanger naar Harlingen gezeild.
15 nationaliteiten aan boord, wachtlopen, geweldig.
De sterren die ’s nachts weerspiegelen en de vissen en de dolfijnen die daar springen.
Het schip vliegt…
60 man aan boord, inclusief de bemanning.
Maar als ik nu de keus zou hebben tussen zeilen en schilderen dan zou het schilderen voor gaan.
Ik doe verder aan aquafitten.
En we hebben een uit Bosnië geadopteerde hond, Lissie, waar wij veel plezier mee beleven en nog een 19-jaar oude andere hond die regelmatig uitgelaten moeten worden, maar we wonen gelukkig bij het bos.
Het filmhuis mag ik graag bezoeken waarbij de Franse films mijn voorkeur hebben b.v. Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain. en het mooiste ,,event” van het jaar is altijd, ,,Vive la France’’ in Hummelo.
Mijn favoriete stad is Rome, de mooiste stad die ik ken, een tijdmachine, het ijs en het eten…
De temperament van de Italianen past me wel.
Ik ben meer keren als gids met de eindexamenklassen daar op pad geweest en er wat rondleidingen gegeven.
Een week lang van ’s morgens tot ’s avonds door deze stad wandelen… wat een prachtige kunst… Bernini…