Maarten Bosman ging een jaartje geleden spontaan tekenen. Goed tekenen. Hij stond er zelf versteld van en wilde meer. Schilderen. Hij zocht een gedegen opleiding en kwam bij Boulevard Magenta terecht.
“Deze opleiding zie ik als een reis. Het begin van een reis en zeker geen eindpunt.”
Maarten vertel iets over jezelf?
Ik ben 52 jaar en geboren in Den Haag en woon al sinds mijn studietijd in Rotterdam, dus alweer zo’n 30 jaar.
Mijn beroep is advocaat.
Op dit moment werk ik voor mezelf en mijn klanten zijn de grote verzekeraars waarvoor ik projectmatig werk doe.
Dit werk heeft de neiging je nogal in beslag te nemen.
Veel nadenken, praten, schrijven…
Je moet alles met je hoofd doen.
Het kan best een stressvol beroep zijn.
Voor mijn ontspanning ging ik dan wel sporten, ik doe al 25 jaar aan martial arts, of lezen, films kijken of mediteren, maar er ontbrak nog iets.
Ik wilde graag meer creatief bezig zijn.
Dat zocht ik altijd in lezen, onderzoeken en schrijven, maar dat was toch meer van hetzelfde en ook niet wat ik zocht, toch weer cognitief en intellectueel bezig, nadenken, redeneren, formuleren e.d.
Begin vorig jaar, nadat ik privé een zware tijd achter de rug had, mijn partner was maanden uitgeschakeld geweest na een zware operatie, was ik op, uitgeput, overspannen.
Kon nauwelijks meer nadenken.
Maar als zelfstandige kon ik niet zomaar stoppen met werken en gaan uitrusten.
Toen heb ik op een dag gewoon eens papier en potloden gepakt en ben gaan tekenen.
Zomaar.
Dat heb ik vroeger, in mijn jeugd altijd wel veel gedaan, maar daarna helemaal niet meer.
Het was een spontane actie.
En wat een ontdekking!
Heerlijk!
Nadenken was er niet bij.
Alleen maar kijken, kijken, kijken.
Ik vond ontspanning in het tekenen.
Ik teken graag portretten.
Dan is het natuurlijk wel fijn als ze een beetje lijken…
En dat lukte nog ook!
Dat was fantastisch.
Ik kon er niet mee stoppen.
En maakte het ene portret na het andere.
Gewoon heel fijn om te doen.
En ik kreeg ook nog zulke leuke reacties.
Bij elke volgende tekening leerde ik weer bij.
Het ging gewoon vanzelf.
Bleef het maar leuk vinden en ging er mee door.
Na een jaar dacht ik: wat zou het leuk zijn om dit te kunnen doen in kleur en met (olie)verf.
Ik ben altijd gefascineerd geweest door de Gouden Eeuw met zijn Oude Meesters.
Prachtig.
En ik dacht: zo wil ik leren schilderen.
Maar dat kan ik niet alleen, zoals met tekenen.
Ik moet iemand vinden, een cursus of opleiding waar ik het ambacht kan leren.
Zo kwam je dus bij Boulevard Magenta terecht?
Ja, ik struinde het internet af.
Veel cursussen en opleidingen gevonden, maar welke moet je kiezen?
Dat gaat gewoon op gevoel.
Toen zag ik ook de site van Boulevard Magenta met de Vakopleiding Oude Meesters.
Dat sprak mij erg aan.
Precies wat ik zocht, dacht ik!
Dus informatie gevraagd en met Marjan aan de telefoon gezeten.
Haar enthousiasme was aanstekelijk.
Ik schreef me daarop in.
Ook al was het niet helemaal in de buurt van Rotterdam.
Je moet er iets voor over hebben.
Els, de vrouw van Maarten in potlood
En, begon je met de Oude Meesters?
Ja, in de versnelde Zomer-Vakopleiding.
Het leek me goed om er in korte tijd helemaal in te springen.
Ik had nog nooit een penseel vastgehouden of verf gemaakt.
Het is tot nu toe allemaal erg nieuw, maar heel leerzaam.
Ik wil graag de skills ontwikkelen om in olieverf te gaan schilderen en mijn geliefde portretten te kunnen gaan maken.
Wat is je vroegste ervaring met de (schilder) kunst? Oftewel zat kunst in je opvoeding van huis uit?
Met mijn moeder ben ik vaak naar musea geweest, het Gemeentemuseum in Den Haag bijvoorbeeld.
En we kwamen veel in Frankrijk waar ik ook menig museum bezocht.
Zij vertelde dan over de geschiedenis.
Thuis bladerde ik de aanwezige kunstboeken door.
Mijn moeder snuffelde zelf aan allerlei kunstvormen, zij schilderde, boetseerde enzovoort, maar zij zette niet echt door.
Het bleef te vrijblijvend.
Jammer, want ze had zeker talent.
Welke kunst kan je emotioneren?
Ik ben dol op de Oude Hollandse Meesters.
Ik ben op een zeker moment zelfs begonnen een roman te schrijven waarin zij en vooral Vermeer in voor kwamen.
Ook Spinoza speelde hier een rol in.
Ik heb het boek helaas nooit afgemaakt.
Wat bij het tekenen vanzelf gaat, heb ik met het schrijven nooit gehad.
Dat was ploeteren en het lukte me niet om in een flow te komen waar ik blij van werd.
Bokser in potlood, wit op zwart
Wat is je lievelingsmuseum?
Musée d’Orsay in Parijs.
Als twintiger ben ik daar voor het eerst naar toe gegaan.
Ik vond de impressionisten prachtig.
Zo knap hoe ze het licht hebben weten te vangen en de essentie van het moment konden weergeven.
Vooral de werken van Monet grepen mij erg aan.
Daar kocht ik verschillende art prints van die ik voor veel geld heb laten inlijsten.
Ze hangen nog steeds in huis.
Als welke kunstenaar had je geboren willen worden?
Lastige vraag.
Ik ben mezelf en ik kan me niet voorstellen een ander te zijn.
Ik ben nu op zoek of er ergens een kunstenaar in mij zit.
Ik zou willen schilderen als Frans Hals, de absolute top in portretten als je het mij vraagt.
Hij is in staat om de ziel van zijn modellen te pakken.
In die prachtige stijl van hem.
Als ik daar nou eens een beetje bij in de buurt zou kunnen komen…
De lachende cavalier, ook wel De Hollandse ridder getiteld. Frans Hals.
Hopelijk helpt de Vakopleiding Oude Meesters hierbij.
Ik sta nu wel op een punt in mijn leven dat ik me afvraag: wil ik in de advocatuur blijven of zou ik me geheel willen werpen op het tekenen en schilderen?
Schrijverschap zou dan afvallen, toch weer teveel denkwerk.
Tijdens mijn opvoeding leerde ik, zoals praktisch iedereen, dat je werk op de 1e plaats komt en dat je daarna andere, leukere dingen mag gaan doen.
Misschien moet ik dat nou maar eens gaan omdraaien.
We zien wel.
Nog even terug naar je vraag: als er een kunstenaar is waar ik altijd erg door gefascineerd ben geweest, dan moet ik toch nog een andere held van me noemen, uit een heel andere hoek weliswaar, maar een heel compleet kunstenaar: David Bowie.
Jongetje met druppels.
Je bent ook een filmliefhebber?
Ja, dat klopt.
Film is een heel complete beeldende kunstvorm.
Er zit alles in: verhaal, kleur, muziek, dialogen.
Er zijn veel mooie films gemaakt, maar voor mij steekt een serie er met kop en schouders boven uit: Heimat.
De filmtrilogie door de Duitse regisseur Edgar Reitz.
De cyclus omvat in totaal 32 afleveringen met een totale lengte van ca. 56 uur, die verschenen tussen 1981 en 2006.
De regisseur is er in geslaagd om een heel tijdperk weer te geven, heel knap.
We drukken bij dit gesprek verschillende tekeningen van je af. Kun je daar een toelichting op geven?
Natuurlijk, ik begin met Claudia Cardinale.
Dit was 1 van de eerste portretten die ik tekende.
Een prachtige vrouw.
Ben er serieus aan begonnen, zonder te weten of het me zou lukken haar enigszins realistisch af te beelden.
Maar toen de tekening af was was ik zelf verbaasd.
Ik had inderdaad die blik weten te vangen die ik op de foto zag.
Een stimulans om verder te gaan.
Mick Jagger heeft gewoon een prachtige kop.
Heerlijk om te tekenen.
Bij Maxima was ik ook gegrepen door die blik.
En weer lukte het me om die op papier te vangen.
Els, mijn vrouw, was een lastige.
Ik ken haar natuurlijk heel goed en een portret is pas geslaagd als alles klopt.
Ik was erg lang met haar mond bezig, met die mooie lach, maar ik vond het er te kunstmatig uitzien, niet echt, niet spontaan.
Het gekke was dat geen enkele verandering van de mond zelf verbetering bracht.
Pas toen ik iets aan haar wang veranderde, viel de lach van haar mond als het ware op zijn plaats.
Elk millimeter telt en alles hangt met elkaar samen in een portret.
Het zelfportret heb ik getekend op een moeilijk moment in mijn leven
Ik wilde mezelf eens diep in de ogen kijken.
Kan ik de pijn en het verdriet goed weergeven?
Het was heel therapeutisch om te doen.
Laocoöngroep is een oefening in het tekenen van het lijden, gezichten, lichamenm en materiaal.
De piloot, gewoon een mooie doorleefde kop.
Ik verbeelde me dat hij honderden uren in weer en wind had gevlogen.
Getekend in houtskool wat erg lastig was.
Jongetje met druppels, mooie blik en de druppels waren erg lastig.
De bokser was een nieuwe ervaring.
Ik tekende wit op zwart, licht en schaduw.
Al deze tekening zijn vingeroefeningen geweest om te onderzoeken hoe je iets wat je ziet en fascineert goed op papier krijgt, herkenbaar en aangrijpend.
Allemaal oefeningen die moet leiden naar mijn doel: Portretten schilderen met olieverf a la Frans Hals!
De meeste tekeningen van Maarten kun je vinden op Instagram: @mr_werk
In november 2020 werd Maarten wederom geïnterviewd, ditmaal door Advocatie.
Recente tekeningen.
