Vanwaar je belangstelling voor iconen?
Heeft dit een religieuze achtergrond of word je door het beeld gegrepen?
Veertig jaar geleden was ik samen met mijn man op huwelijksreis in zuidwesten van Frankrijk.
We fietsten samen naar de Pyreneeën en onderweg in een klein klooster heb ik mijn eerste icoon gekocht.
Mijn echte enthousiasme is vele jaren later begonnen.
Ik studeerde theologie en ik deed een minor ,,Christelijke spiritualiteit in het dagelijks leven”.
Een van de docenten vertelde enthousiast over iconen en dat inspireerde mij zo, dat ik op een dag naar het iconenmuseum in Kampen ben gegaan.
Ik had in die tijd een druk gezin met opgroeiende kinderen en ook pleegkinderen.
Over onze jongste pleegzoon maakte ik mij veel zorgen.
Hij had veel meegemaakt, ik wist niet of ik hem voldoende zorg zou kunnen geven.
Die dag heb ik in alle rust kunnen genieten van de iconen en in de laatste zaal waren Maria-iconen.
Ik vroeg mij af of ik wel behoefte had om naar Maria-iconen te gaan kijken.
Toch ben ik gaan kijken en stond ineens voor een grote Maria-icoon: een Maria met een blauwe mantel en een Christuskind met net zulke diepbruine ogen als mijn pleegzoon.
Ineens voelde ik dat mijn pleegzoon in alle liefde bij ons zou mogen opgroeien.
Hoe kwam je in contact met Marjan en wanneer?
 
Een aantal jaren later deed ik de opleiding voor biografisch coach, de afstudeeropdracht was onder meer een biografie lezen.
Ik heb de biografie van Rotkho van Annie Cohen-Solal gekozen om te lezen.
Vervolgens ben ik naar de tentoonstelling van Rotkho in het Haags gemeentemuseum gegaan.
In de biografie van Rothko wordt geschreven hoe sterk Rothko was gehecht aan het streven naar eenheid door middel van kunst, dat sloot aan bij  één van de centrale opvattingen van het joodse geloof: tikkun olam, het herstel van de wereld door schoonheid in de wereld te brengen.
Rothko had herinneringen aan pogroms in Rusland, waar hij geboren was en als jong kind leefde.
Vanuit die herinneringen schilderde hij als een tegenwicht van wat hij toen gezien had.
De opvatting van tikkun olam heeft grote indruk op mij gemaakt.
Op een gegeven moment ben ik gestopt met mijn werk als levensbeschouwelijk counselor/pastor voor mensen met een trauma om daarna een eigen coachingsbedrijf vanuit huis te starten.
Zeker het eerst halfjaar na het stoppen van mijn werk was ik enorm moe.
Ik vroeg mij af hoe ik al die verdrietige verhalen die ik gehoord had, een plaats zou kunnen geven en de gedachte van tikkun olam kwam terug.
Een behoefte om iets moeilijks te gaan doen dat alles met schoonheid te maken had, die gedachte kwam in mij op.
Zeker niet studeren, maar iets met mijn handen doen.
Op de website van het iconenmuseum las ik dat Boulevard Magenta een workshop engelen iconen maken aan zou bieden.
Deze workshop wilde ik graag gaan doen, maar ik kon niet op die dag.
Daarna heb ik de website van Boulevard Magenta veelvuldig bezocht.
Elke keer dacht ik: ,,Wat zou ik dit graag willen, maar kan ik dit wel?”
Op een gegeven moment ben ik gaan bellen en ik kreeg Marjan aan de telefoon.
Het was een heel mooi gesprek.
Ik heb Marjan verteld hoe graag ik iconen zou willen schilderen.
Een beetje ervaring met aquarel schilderen had ik wel.
Ik vertelde aan Marjan dat ik zeker in het begin veel tijd nodig heb om iets aan te leren, maar dat ik wel doorzettingsvermogen heb.
Met Marjan maakte ik een afspraak om op het landgoed bij de lessen te komen kijken.
De kennismaking op het landgoed en de cursisten te zien schilderen voelde meteen al heel goed.
Marjan verzekerde mij dat ik alle tijd zou krijgen om het iconen schilderen in mijn eigen tempo te leren en dat is uitgekomen.

Vertel eens iets over de Deesis die je gemaakt hebt?

Deesis van Maddy.
Ik heb deze Deesis gekozen, omdat ik de gezichten als mooi en eenvoudig ervaar.
De Deesis komt uit Chevetogne.
Ik vind het leuk om een keer naar Chevetogne te gaan om de Deesis in het écht te gaan zien.
Ik heb met veel moeite en plezier aan de Deesis geschilderd, deze iconen zijn mijn eerste werk.
Johannes lag mij het meeste wat schilderen betreft: zijn baard en kleding lukte als vanzelf.
Ik heb de meeste moeite gehad met het schilderen van de Maria, vooral haar gezicht was echt een grote klus.
Daarna ben ik de Christus figuur gaan schilderen, fijn om te doen, maar ook zijn gezicht vond ik niet gemakkelijk.
Als laatste heb ik de versiering op Maria haar mantel en het kantje langs haar kap geschilderd, dat ging tot mijn verbazing als vanzelf.
Na veel schilder uren waren de iconen ineens af, heel fijn en apart tegelijk.
Je volgt nu de Iconen-opleiding. In welk jaar zit je en hoe bevalt het?
 
Ik zit in het tweede jaar van de iconenopleiding en het maakt mij gelukkig.
Ik vind het fijn om naar de opleiding te gaan en een hele dag te schilderen, dan kom ik er goed in.
Ik kies een rustig plekje bij het raam en kan daar heerlijk schilderen.

Het ideaal van Maddy: tussen de middag doorschilderes aan het raam als het heerlijk rustig is.

Ik heb veel plezier in het vergulden en die lessen onder begeleiding van Maria waren fijn.
Het samen koffie/theedrinken en lunchen vind ik gezellig.
Ik geniet ervan om naar elkaars werk te kijken en ervaringen uit te wisselen.
In het eerste jaar heb ik echt veel moeten oefenen, maar nu kan ik steeds meer ,,zorgeloos” schilderen, een term van Marjan.
Ik vind het fijn, dat Marjan precies het moment ziet waarop ik eraan toe ben om iets nieuws te leren.
Ik heb zelfvertrouwen in het schilderen gekregen: ik mag veel oefenen en leer steeds iets nieuws en dat is enorm leuk.

Samen schoonheid vieren

Ik geniet van het vieren wat we op de opleiding doen zoals de tentoonstelling en de feestelijke opening, al het mooie werk bij elkaar en weet hebben wat daar voor nodig is.
Het was leuk om mijn man, mijn zoon, schoondochter en pleegdochter mee te kunnen nemen naar de feestelijke opening en de sfeer van  de opleiding te kunnen delen.

Iconenwijding

De mooi verzorgde iconenwijding op 19 januari heb ik heel bijzonder gevonden, het Byzantijnse koor, het voorgaan van vader Basilios Khamis, de man van Manal.

Het was fijn om zelf een tekst te mogen voorlezen.

Maddy tijdens de inwijding van de iconen die de afgelopen tijd bij BM zijn gemaakt.

Manal & Maddy aan het werk.

Heb je al (vage) ideeën wat je wilt gaan doen na deze opleiding?
 
Ik heb het zo naar mijn zin, dat ik nog niet wil nadenken aan wat ik ga doen na deze opleiding.
Na het derde jaar hoop ik nog veel jaren lessen te kunnen volgen om steeds vrijer te kunnen schilderen.
Wat er wel gebeurt, is dat ik weet welke iconen ik wil gaan schilderen, dat komt gewoon bij mij op.
Ik ben nu bezig aan een grote engel-icoon en nog een andere engel-icoon.
Ik wil heel graag een icoon van Sophia schilderen, daar ga ik tijdens de Pink flow met Pinksteren aan beginnen.
Ik zie wel wat er komt.
 
Nog een laatste vraag over je mogelijke favorieten.
Lees je en zo ja wat? Favoriete schrijvers, genre?
 
Lezen is mijn hobby, mijn vroegere beroep was bibliothecaresse en dat ben ik altijd wel een beetje gebleven.
Ik lees voor mijn beroep veel over trauma en zingeving, om de mensen die bij mij op gesprek komen zo goed mogelijk te kunnen begeleiden.
Levensverhalen en autobiografieën mag ik ook graag lezen benieuwd als ik ben hoe mensen zich in het leven redden en ondanks alles een kunstwerk van hun leven kunnen maken.
De autobiografie van de kunstschilder Paula Modersonhn-Becker, zij wordt als een voorloopster van het expressionisme beschouwd, vind ik ontroerend mooi geschreven.
In het boek zijn foto’s van haar werk opgenomen, bijzonder mooi.
Ik houd van prentenboeken en ik kan genieten van mooie tekeningen.
Kookboeken lezen vind ik heerlijk, dat doe ik ter ontspanning als ik echt moe ben.
 
Bezoek je wel eens musea en waar ben je dan naar op zoek?
 
Al vanaf jonge leeftijd bezoek ik musea. 
Mijn moeder nam mij als klein meisje mee naar de beeldentuin van het Haags gemeentemuseum. 
Zij kon daar andere moeders ontmoeten en ik speelde in die tuin. 
Ik heb nog een foto van mijzelf als driejarige bij het beeld Kind met eend en vogeldrinkbak van Francoise Carbasius, nog steeds een mooi lief kunstwerk.
Ik houd vooral van kunst in combinatie met natuur. 
Toen ik eind dertig was ben ik in Kraggenburg (het dorp waar ik woon, Flevoland) terecht gekomen bij een kunstgeschiedenisgroepje. 
De docente was een kunstenares en creatief therapeute. 
We kwamen in haar woonkamer bijeen, aan de hand van boeken vertelde zij veel over kunst en ze leerde ons waarnemen. 
We sloten elk jaar af met een dagje uit en een bezoek aan een museum. 
Het zijn voor mij hele waardevolle en gezellige bijeenkomsten geweest. 
Ik heb hierdoor het Kasteel het Nijenhuis leren kennen, een museum waar ik bijzonder graag kom. 
Verder ben ik niet naar iets speciaals op zoek, het komt meer op mijn pad. 
Jaren geleden ben ik naar een tentoonstelling van Charlotte Salomons in Amsterdam geweest. 
Ik heb een groot boek van haar werk. 
Afgelopen zomer ben ik naar de tentoonstelling van Odilon Redon in het Kröller Müller museum geweest, die tentoonstelling vond ik zo mooi, met name de vrouwenportretten en de litho’s uit de niet-logische-niet lineaire wereld. 
De tentoonstellingscatalogus schafte ik aan om thuis naar de afbeeldingen te kunnen kijken. 
Ik ga een paar keer per jaar naar het museum de Fundatie in Zwolle. 
Het Drents museum in Assen bezoek ik ook regelmatigbmet name voor de tentoonstellingen uit de Oudheid. 
Nu ik zelf iconen schilder ga ik geregeld naar het Ikonen museum in Kampen, een klein en fijn museum.
 
Muziek. Wat voor soort?
 
Ik houd met name van wereldmuziek. Ik ben jaren lang naar het festival Mundial in Tilburg geweest en ook een keer naar het Afrikafestival in Hertmen.
Afrikaanse muziek mag ik graag horen, maar ook muziek van Mongoolse Steppen herders of muziek uit Armenië, Klezmermuziek en zoveel andere muziek.
 
Favoriete tv- en/of radioprogramma’s?
 
Ik kijk vrijwel geen tv, ik word moe van televisie kijken.
Ik ga graag naar het Fraterhuis in Zwolle, om een mooie film te kijken.
De laatste die ik heb gezien was een film over de jongste jaren van Astrid Lindgren.