Marlies ging met een vriendin, Marleen Lips, die hier nu ook schildert, naar een Open Dag van BM.
,,Ik ga met je mee, maar ik ga me nergens voor opgeven…’’, zei Marlies heel stellig.
Maar toen ze bij BM kwam dacht ze toch dat het hier wel heel leuk was.
Na overleg met haar familie besloot ze in Laag Soeren te gaan schilderen.
En nu heeft ze het eerste jaar Vakopleiding Realistisch Schilderen er op zitten.
Ze schilderde o.a. de Bizon, het Geitje, De Uil van Mankes en het Paard.
De techniek boeit haar en haar wens is ,,het licht te vangen’’.
In musea is zij altijd op zoek naar schilders die op hun eigen wijze ,,het licht vangen’’.
,,Het leuke van BM is dat praktisch alles mag en kan. Een van de opdrachten tijdens de opleiding was het schilderen van een zwart paard. Daar ben ik helemaal niet van, van zwart. En het was geen enkel probleem dat mijn paard wat frissere kleuren kregen. Met de manen had ik ook wat moeite en thuis schilderde ik i.p.v. manen een bloemenkrans. Dat was geen enkel bezwaar mits het maar goed geschilderd was. Heerlijk vind ik dat, dat je ook jouw eigen idee erin mag brengen.’’
Marlies is in 1958 geboren in Den Haag, maar in Lochem opgegroeid.
Van huis uit werd ,,de kunst’’ niet gestimuleerd.
Haar ouders hadden de oorlog meegemaakt en zij vonden het belangrijker om een vak te leren om zo de kost te kunnen verdienen. Tekenen werd gezien als hobby.
Haar vader was hoofd van de Bescherming Bevolking, de BB.
Haar moeder was huisvrouw, ze had een gezin te runnen, 4 zonen plus Marlies.
Als kind was ze een groot liefhebber van Rie Cramer.
Ze tekende haar afbeeldingen na.
Een pottenbakster in Lochem waar zij op haar kind paste, zag dat Marlies goed kon tekenen en zij vroeg haar of zij de kaartjes bij haar producten wilde maken.
Tijdens haar opleiding kinder- en jeugdverzorging dacht ze er al aan om later als ze met pensioen zou zijn, te gaan schilderen.
Na haar opleiding ging ze fulltime werken bij de jeugdzorg.
Ze stopte toen ze ging trouwen en 2 jongens en 1 meisje kreeg.
In die tijd was er nog geen crèche en gingen de kinderen pas als ze 4 jaar waren naar wat toen de kleuterschool heette.
Nadat de jongste naar de kleuterschool ging, ging ze de Verzorgende Individuele Gezondheidszorg opleiding doen en deze heeft ze afgerond met een diploma. Ze kon meteen als wijkzuster aan de slag.
In 2001 sloeg het noodlot toe, na 3 maanden ziekbed overleed haar man.
Omdat je in de wijk onregelmatige diensten moet draaien kon ze dit niet meer combineren met het gezin en besloot zich om te scholen tot directiesecretaresse.
Eenmaal met het diploma op zak kon ze eerst als administratief medewerker beginnen en kon doorgroeien tot de functie van management assistent. Vanwege bezuinigingen moest ze helaas weg bij het bedrijf.
Het was in die tijd moeilijk om een baan te vinden en ze besloot om in tussentijd de kappersopleiding in Apeldoorn te volgen.
Eenmaal het certificaat vrouwen- en mannenknippen gehaald te hebben, heeft zij met een paar andere kapsters een project opgezet om de daklozen in Apeldoorn te knippen. Dit werd een groot succes.
De huidige staatssecretaris Blok (toen wethouder van Apeldoorn) vond het project zo leuk dat hij vanuit zijn functie een groot bedrag schonk om een kapperskamer bij de daklozenopvang in te richten.
Dat heeft ze 5 jaar gedaan, pro deo. Het project bestaat nog steeds en je kunt het googelen op: Als je haar maar goed zit Apeldoorn.
Vandaag de dag werkt ze als secretaresse bij de GGD.
In Almen bij Jacqueline van Munster kreeg zij van haar kinderen een cursus acryl schilderen.
Bij de eerste penseelstreek dacht Marlies ,,Wat is dit leuk!’’.
Twee jaar bleef zij daar schilderen, portretten en landschappen.
Toen kwam BM op haar pad.
,,De olieverf overtreft het acryl’’, zegt ze.
Tijdens de corona lock down besloot ze stoppen met acryl.
De warmte van de olieverf spreekt haar toch meer aan.
Ze werkt nu aan een roos.
En inmiddels heeft ze ook een workshop Miniaturen gedaan en de workshop Draperie & Plooien en een beetje bladgoud volgt. Binnenkort start ze met het 2e jaar Realisten.
Ook dit is een ontdekkingsreis voor Marlies.
Worden het portretten waarvan zij zelf denkt dat ze dit niet in haar vingers heeft of landschappen?
,,Ik zie wel waar het op uitdraait.’’
Wel heeft ze al een expositie gehad van haar acryl werken.
Schilderijtjes van Frieda Kahlo, Dorus Brekelmans.
Ze schilderde een foto na van een kleinkind van een vriendin, de kleuren spraken haar aan.
,,Ik schilder thuis aan de eettafel.’’
Hoe sta je in het culturele leven?
,,Ik houd in zijn algemeenheid van de klassieke schilderkunst.
En van Arthur Briët, de Rembrandt van de Veluwe.
De portretten van Urban Larsson. Zo schilderachtig.
En uiteraard Helmantel. Pita Vreugdenhil, de sfeer spreekt me aan, Tjalf Sparnaay.
Dorus Brekelmans die bekend is geworden van Sterren op het doek waar hij Robert ten Brink in 2015 schilderde.
Giorgio Morandi, prachtige pasteltinten, de rust die zijn schilderijen uitstralen.
Ik ben in IJsland geweest en daar vond ik die zelfde rust terug.
Benjamin Chee Chee, Canadees, geweldig mooie vormgeving en af en toe een kleurtje, hij werd slechts 32 jaar.
Ook zing ik recreatief, van musical, pop naar klassiek.
We hebben een Bulgaarse dirigent dus er komen ook Bulgaarse liedjes voorbij.
Simon & Garfunkel: Bridge over troubled water.
Gabriella’s Song is het lijflied van het koor.
Dit nummer komt uit een Zweedse film As it is in heaven.
Iedere avond probeer ik nog wat te lezen zoals De acht bergen van Paolo Cognetti, Peter Buwalda’s Otmars Zonen. Poollicht van Jolanda Linschooten.
Hoor nu mijn stem van Franca Treur.
Zo knap hoe ze uit gereformeerde milieu is gestapt.
Ik ben ook naar een lezing van haar geweest.
’t Hooge nest van Roxane van Iperen heb ik in 2 avonden uitgelezen.
Wees onzichtbaar van Murat Isik.
Daarnaast fitness ik nog 1 keer per week, ga naar de schouwburg & bioscoop en met mijn broers bezoek ik nog heel veel musea.
Daar maken we echt en dagje uit van.’’
Websites:
