Agnes Jeronimus heeft heel veel bezigheden en rond haar eerstejaars aan de Vakopleiding Iconen Schilderen deze zomer toch nog af.


Het eerste werkstuk van Agnes in Leerjaar 1 aan de Vakopleiding Iconen Schilderen. De maat is 23 x 17 x 3 cm.  Ei-tempera en 23,75 karaats bladgoud op lindehout.

Oefening engelen kopje

Je hebt een prachtige achternaam, Agnes, weet je waar die vandaan komt?
,,Agnes Jeronimus, Jheronimus Bosch oftewel Jeroen Bosch uit de 15e eeuw, denk ik.
Komt mijn talent dan toch van mijn voorvaderen? 
Ik bedenk me nu ineens ook nog iets ,naar Jeroen Bosch’ te gaan schilderen.’’

Hoe ben je tot iconen gekomen?
,,Verschillende keren waren we, mijn man Mark en ik, uit persoonlijke belangstelling, naar ikonen aan het kijken, in Utrecht en in Kampen, waar we Meindert Smit, ja, de man van, ontmoetten. 
Hij gaf er voorlichting over de Vakopleiding Iconen Schilderen. 
We kwamen aan de praat en ik meende hem te kennen, maar waarvan? 
Na wat doorpraten kwamen we uit op de Middelste Molen te Loenen bij een workshop papier scheppen.
We namen toen wat foldertjes en een kaartje mee.
Mijn creativiteit is begonnen tijdens mijn post-hbo opleiding Creatieve Therapie.
Bij Creatieve Therapie gebruik en stimuleer je het creatieve proces. Daar kwam ik in aanraking met tekenen, schilderen, boetseren etc.’’
 
Uit wat voor gezin kom je?
,,Ik kom uit een niet-katholiek gezin met 10 kinderen. 
Mijn vader was spoorwegbeambte en mijn moeder huisvrouw. 
We woonden in een vrijstaand huis met een hele grote moestuin op de grens van Laren en Almen.
Naast de drukte van het gezin was mijn vader creatief met o.a. hout- en glasbewerking en natuurlijk maakte en repareerde hij alles in en om het huis.
Mijn moeder naaide de kleding en breide onze truien en sokken. 
Wij moesten al jong meehelpen in de groentetuin en in de huishouding.
Ook hadden we met zijn allen een grote krantenwijk, het hele dorp voorzagen we van de weekkrant.
Op mijn 17e ging ik al op kamers. 
Ik leerde mijn man kennen en in 1976 zijn we getrouwd. 
Ik werkte als gespecialiseerde gezinsverzorgster. 
Toen er kinderen kwamen stopte ik met werken. 
Tijdens de basisschoolperiode van onze kinderen, geboren in 1979  (dochter) en 1980 (zoon),  hebben we 6 jaar lang crisisopvang van pleegkinderen in ons huis vorm gegeven. 
In die periode hebben er 20 kinderen in ons gezin gewoond, sommigen een week, anderen enkele maanden. 
Na deze periode van 6 jaar wilde ik weer gaan werken en heb mijn mbo-sd en hbo-mwd gehaald. 
Daarna de post-hbo opleiding met de reeds genoemde Creatieve Therapie. 
Vervolgens 6 jaar les gehad bij Atelier Ludiek in Apeldoorn, schilderen met acryl o.a. figuratief, mixed media, intuïtief schilderen en abstract

In die periode werkte ik bij Pactum Jeugd- en opvoedhulp, bij de afdeling voorziening voor pleegzorg.
We hadden een kantoor in Harderwijk, Apeldoorn, Zutphen en Deventer. Overal mocht ik de muren volgehangen met mijn schilderijen, erg leuk.
Collega’s waren ook enthousiast, ik denk dat bij wel 25 inmiddels ex-collega’s, een schilderij van mij hangt, een echte ,,agnez”.
Als tegenhanger van de hectiek op mijn werk ben ik overgegaan op fijnschilderen met olieverf in Deventer.
Na het 3e jaar afgerond te hebben ben ik gestopt.
Inmiddels ben ik ook vervroegd gestopt met mijn baan als maatschappelijk werker bij Pactum Pleegzorg.
Leuk om te vermelden is dat mijn meer dan 60 schilderijen uit die tijd, ook door Pactum overgenomen werden bij mijn vertrek.
Een ,,agnez” hangt nu dus nog steeds op verschillende kantoren.
Zo heb ik ook nog 3 leuke kamerschermen, 3 luiken, gemaakt van 2 meter hoog, om een vergaderzaal wat te kunnen verkleinen.
Via de kerk ontmoette ik Kees Blom, Marjan en Kees zijn collega’s en kennen elkaar ruim twintig jaar. 
Bij Kees heb ik een workshop portretschilderen gedaan.

We kwamen van het een op het ander en zo ging ik met mijn man ook naar een open dag bij Boulevard Magenta.
Dat ik informatie over iconen schilderen wilde was wel duidelijk, maar waarom en waarom niet de oude meesters, daar heb ik niet direct een antwoord op.
Als dit jaar er op zit ga ik denkelijk wel het 2e jaar doen.’’

 Eerstejaars werkstuk op school.

Wat zijn je andere interessen?
,,Ik wandel, boetseer, dans en beeldhouw, lees, maak sudoku’s en legpuzzels.
Tevens ben ik lid van een Smartlappen- en  Meezingkoor met plm. 100 leden.
We zingen eens per week, maar de gezelligheid staat voorop.
Regelmatig zijn er optredens in verpleeghuizen, op feestmarkten etc. 
Ook ben ik vrijwilliger bij een hospice.
Ik help eens per week, naast een deskundige, mee met de zorg aan bed.
Wat een dankbaar en liefdevol werk.
Daarnaast ben ik er ook 2 a 3x per maand als gastvrouw, dan heb ik wat andere taken, zoals het eten rondbrengen en het bezoek voor de gasten die bij ons verblijven ontvangen etc.
Het is een voorrecht af en toe zo dicht en liefdevol aan iemands zijde te mogen staan in de laatste fase van zijn of haar leven.
Of je kunt de familie ter steun zijn.
Dat is pittig maar dankbaar werk.
Mijn man en ik hebben een museumjaarkaart waar we graag en regelmatig gebruik van maken.
Museum More en het museum Catharijneconvent heb ik hierdoor wel ontdekt.
Ik lees ook graag romans, laatst nog de serie de Zeven zusters van Lucinda Riley.
Waar ik erg van onder de indruk was was het boek Wees onzichtbaar van de NederlandsTurkse schrijver Murat Isik.
Ik kies vaak boeken die in de publiciteit komen, dat wekt mijn nieuwsgierigheid.
In de afgelopen coronatijd waren dat b.v. Hannelore van Frank Krake of De liefde van mijn vader van Barbera Nooitgedagt.
Ook luister ik graag naar Nederlandstalige liedjes van Robert Long, Boudewijn de Groot of Stef Bos.
Vroeger thuis bij mijn ouders gingen we niet op vakantie, dat ging ook moeilijk met 10 kinderen, maar nu mag ik graag met mijn man naar een Grieks of Canarisch eiland gaan.
Mark en ik hebben het Pieterpad gelopen en lopen nu graag zgn.
Klompenpaden, dat zijn rondloopwandelingen tussen de 10 en 20 kilometer, aangegeven door bordjes.
Ook gaan de fietsen, jawel electrische, op de auto en zo wordt Nederland, Duitsland of België ontdekt.
Ons schouwburgkaartje is door de coronatijd verzet naar 2021.
Het toneelstuk Het wonderbaarlijke voorval van de hond in de nacht, naar het gelijknamige boek van Mark Haddon, gaan we nog zien.
Het stuk gaat over een autistische jongen
Onze dochter werkt in de jeugdhulpverlening en onze zoon geeft les op de Hogeschool Windesheim dat zal mede de oorzaak zijn waarom we naar dit toneelstuk gaan.
En tot besluit, we hebben twee kleinzonen, van 8 en 10 jaar, waar we 1 middag in de week op passen.
We zijn dan met hen vaak creatief bezig op allerlei gebied, maar het belangrijkste is dat we van elkaar genieten, zij van ons en wij van hen .