Diana Bosma.
Ik heb thuis niet veel kunst hangen.
. Wel een prachtige foto van water in Schotland, gemaakt door Marjan Versluijs. Omdat de foto op geborsteld aluminium is gedrukt, kleurt hij mee met het daglicht.
. Ook een schilderijtje door mijn opa gemaakt. Met Sinterklaas had mijn moeder voor mijn opa een robot gemaakt met daarin tekenspullen en tekenpapier. Mijn opa is toen gaan tekenen en is begonnen met het natekenen van de plaatjes die toen nog op de beschuitrollen stonden.
. Het schilderij van de liggende vrouw is gemaakt door mijn tekenlerares in Vianen, Petra Smits. Op haar advies ben ik gaan etsen en zij is ook de aanzet geweest om de technieken van de oude meesters op te pakken. Zij heeft zelf uitgezocht hoe dat werkt en ze geeft ook cursus op scholen daarover. Ze is vrouwen gaan schilderen met de oude meesters techniek, bijvoorbeeld het portret van Yolande van Lalaign ter gelegenheid van het Brederodejaar van Vianen. Dit rode schilderij was van een eerdere periode, toen ze nog aan het onderzoeken was hoe ze mensen zou kunnen schilderen.
. Sinds ik ben gaan etsen bij MK24 in Amsterdam bij Guus Glas heb ik veel meer belangstelling gekregen voor grafiek. Vandaar de aankoop van deze meerkleurenets van een Italiaanse graficus.
. De linosnede van de boom heb ik gemaakt. Ik had wat problemen met het afdrukken van zo’n grote afbeelding. Deze zwart-wit afdruk is door Guus Glas gemaakt. Je ziet hier echt de hand van de meester in de kwaliteit van de afdruk.
. Jan Baas, van wie ik bij MK24 heb leren aquarelleren, is ook een lithograaf. Deze zwart-wit afdruk van een landschap heb ik ook zelf gemaakt. De suikerets was een beetje mislukt omdat ik de verkeerde was had gebruikt. Jan heeft me geleerd hoe ik een etsafdruk mooier kan maken door met contrasten te werken. Dat kun je hier goed zien op deze afdruk.
Kortom, docenten kunnen een grote bron van inspiratie zijn. Dat is ook het geval bij Boulevard Magenta. Ik schilder daar nog niet zo lang, maar als ik over een poosje mijn eigen olieverfschilderijen maak, dan zal je zeker zien dat daar ook de hand van Marjan, Maria en Lynke inzit. Ik kijk daarnaar uit!
Orsella van DijkKunst bekijken in musea of galerieën vond ik altijd al boeiend. Als een schilderij of ander object me raakt, kan ik daar lang naar blijven staren.

Als ik in een museum van de ene naar de andere zaal ga, maakt mijn blik nog even een rondje  langs de muren, welk schilderij in die zaal met me mee naar huis mag…😀.

Omdat dat vooral een mooie wensdroom blijft, heb ik de laatste jaren regelmatig een schilderij of bronzen beeldje via Marktplaats aangeschaft. Soms heel verrassend, soms een regelrechte blooper. Maar het zoeken op zich vind ik al leuk, en ik heb zodoende toch een paar dingen ,,geoogst” waar ik heel blij mee ben, en die een plekje in mijn huis kregen.

Soms is het ook interessant om op internet verdere informatie over de kunstenaar en zijn werk te zoeken.

En een enkele verrassende vondst uit een atelier , waar geestelijk gehandicapten werken. Ook daar vind ik soms objecten die me aanspreken, zoals het keramiek ,,watervrouw” gemaakt door Latifa. Toen ik het aanschafte, was de maakster in het atelier aanwezig, en was opgetogen dat haar werk werd verkocht. De ontmoeting leverde een leuke foto van ons samen op voor de Facebook- pagina van het atelier, en een heel goede herinnering voor ons beiden.

Het landschap van de west-Vlaamse schilder Ward Lernout (1931-2019, Vlaanderen) kocht ik vanwege de bijzondere kleuren, die ik zelden zag in Nederlands-Vlaams landschap. Ook op andere van zijn schilderijen op internet vielen de kleuren me op.

Het portretschilderij van Roelof Klein ( 1915-1981) leek op de Marktplaatsfoto’s veel lichter, en viel daardoor bij het ophalen wat tegen. Dit is één van de nadelen van kopen via internet; foto’s geven het getoonde zelden echt goed weer. Normaliter zou ik niet snel een portret van een vreemde in mijn kamer wensen, maar dit meisje/vrouw vind ik heel ontwapenend en totaal niet opdringerig.

Ik verbeeld me, dat de schilder haar tegen de schemering in zijn atelier wilde weergeven. Van de kleuren krijg ik niet snel genoeg, en met haar peinzende blik is het model welkom , maar bescheiden gezelschap in mijn woonkamer.

Het schilderij boven de eettafel is van graficus/ kunstschilder Toon Wegner ( 1926-2010). Ik kocht het van één van de erven, en het leuke verhaal erbij luidde, dat Wegner het op verzoek had gemaakt voor een familielid, om het boven het buffet te kunnen hangen. En dat het de kunstenaar (l) en zijn vrouw(r) weergaf.

De kleuren spraken me gelijk aan, evenals de enigszins grafische stijl.

En het paste, met zijn afwijkende formaat, perfect boven mijn eettafel😀.

 Het volgende schilderij, persoon met bal, vond ik vooral heel mysterieus en heb ik in een opwelling gekocht. Het is in de vorige eeuw door een Egyptische schilder gemaakt, en heeft, volgens het briefje op de achterzijde, een rondreis langs tentoonstellingen in o.a. Italië gemaakt.

Ook weer een mooi verhaal, vond ik.

Wel is het naar mijn smaak wat te serieus voor de woonkamer, dus hangt het nu op zolder.

Ik blijf het heerlijk vinden, om op Marktplaats, en vlooienmarkten naar leuke en/of interessante items te zoeken.

Dus, wie weet, ziet mijn huis er in de toekomst weer heel anders uit…