Joke van Tol had geen enkele ervaring

Joke volgde de Vakopleiding Oude Meesters en ontwikkelde zich tot hyperrealist.
Bekijk hier het schilderij in opdracht van 185 x 50 cm. en lees hoe zij in een druk leven toch ruimte weet te creëren om te schilderen. Inclusief foto’s van eerdere schilderijen.

Joke van Tol startte in 2015 met Flexlessen.
Van 2017 tot 2020 volgde zij de drie-jarige Vakopleiding Oude Meesters.
Zij nam deel aan de schilderreis in ItaIië in 2018 en aan de workshop Landschap Schilderen in 2019.
Dit alles naast haar vrijwilligerswerk bij Natuurmonumenten en alle activiteiten zoals het uitbrengen van een boek over het Rijksmonument Landgoed Laag Soeren, de kleinkinderen en haar inzet voor en in de natuur en Open Monumenten Dag.

Wanneer ben je aan dit schilderij gestart?

Ik ben gestart met schilderen in januari 2021.

Wat was de aanleiding? Wat sprak je zo aan?

Vorig voorjaar vroeg onze schoonzoon of ik een opdracht wilde hebben voor een schilderij, dat wel helemaal buiten mijn comfortzone was. Een sky-line.

Ik zei: laat maar eens zien wat je in gedachte hebt, dan praten we verder.

Ik was toen nog met de vakopleiding bezig, maar daarna zou het mogelijk zijn om een opdracht te gaan doen..

Maanden later vroeg ik er nog eens naar, maar ze (dochter en schoonzoon) waren er nog niet uit.

Een tijdje later kwamen ze met “de Jungle City” van de digitale schilder Jordan Grimmir.

Niet direct een sky-line , maar wel een mooi voorbeeld. Er zit zoveel in. Natuur, koepeltjes en mijn favorieten kleuren. Aan de ene kant zie je een deel vervaagd door mist en wolken, dan naar het midden toe wordt alles steeds duidelijker, tot het allemaal aan de andere kant weer wat verdwijnt in donkere tinten.

Ik moest er eerst goed over na denken, want het was een hele grote uitdaging ook al vond ik het nog zo mooi. Inderdaad  helemaal buiten mijn comfortzone.

Ik heb het toen op A3 in kleur uitgeprint, zodat ik er naar kon kijken als ik er langs liep.

Het ging steeds meer leven voor me en in de wetenschap dat het geen exacte copy hoefde te worden en er geen tijdsdruk op stond, durfde ik uiteindelijk de uitdaging aan.

We hebben de maten in verhouding vergroot en kwamen uit op een schilderij van 185x50cm, zodat het mooi boven hun bank past.

Hoe heb je het aangepakt? Want het is erg groot; praktisch en mentaal vraagt dat een goede organisatie?

Vanwege de enorme breedte van het doek, heb ik de ezel verbreed met een op maat gemaakte lat.  Dat werkt prima. Op deze manier kan ik ook goed links en rechts naast de ezel zitten om te schilderen.

De eerste stappen gingen goed. De tekening zette ik over op het doek en ik bracht met acrylverf een eerste laag in kleur aan. Daarna begon het echte werk: de eerste uitwerklaag in olieverf. En toen werd wel heel erg duidelijk wat een gigantisch werk het was. Wat een details en kleurnuances zaten er in.

Toch werd ik er altijd blij van als ik aan het schilderen was. En als ik vast zou lopen, kon ik altijd bij Marjan van Boulevard Magenta terecht voor advies. Na de lockdown ben ik een dag op school geweest om te werken aan het schilderij. Fijn om dan adviezen te krijgen, zodat je weer beter vooruit kunt.

De laatste tijd heb ik niet aan het schilderij gewerkt, want ik ben druk met andere dingen.

(Zoals vrijwilligerswerk en helpen met sommige voorbereidingen voor het nieuwe kleinkind).

Het is dus na ongeveer 150 uur schilderen nog steeds niet af.

Welke inzichten doe je eraan op?

Van zoiets totaal anders leer je veel. Tijdens de lockdown probeerde ik elke dag te schilderen, liefst een paar uur. Dan merk je dat het steeds makkelijker gaat. Je blijft meer in de flow.

Door de vele details in de achtergrond was het moeilijk om je te focussen op de plek waar je aan het werk was. Als ik tussendoor naar het voorbeeld keek, moest ik vaak weer zoeken naar de plek waar ik mee bezig was. Toen heb ik een passe-partout van een fotolijstje gezocht om een stukje van het voorbeeld af te kaderen. Dat werkte goed.

Doordat het zo gedetailleerd is, lijkt het steeds alsof je niet veel gedaan hebt, als je een paar uur geschilderd hebt. Soms denk ik dan: Het schiet niet erg op en er moet nog zoveel.

Als je dan later nog eens kijkt zie je dat je wel degelijk weer een stap hebt gezet.

Het blijft voor mij soms lastig om schilderen voorrang te geven. Als je veel dingen leuk vindt om te doen, is het moeilijk om prioriteiten te stellen.

Heb je al plannen voor een volgend project?

Op dit moment ben ik eerst met een nieuwe opdracht bezig. Ook van onze dochter en schoonzoon.

Een geboorteschilderij voor hun tweede kindje. Voor hun eerste kindje heb ik dat 3 jaar geleden ook gedaan. Dat is zo mooi om te doen.

Als dat af is, pak ik het grote project weer op om het af te maken.

En ooit wil ik nog het mooie hert schilderen, dat in onze tuin een zender om heeft gekregen.

Omdat ik daarbij mocht helpen, is dit altijd een bijzonder hert voor mij gebleven.

En daarna….. Wie weet? Maar als ik even kan zal ik altijd blijven schilderen.

Bekijk hieronder de eerdere werken van Joke; zij is gespecialiseerd in de hyper realistische schildertechniek.